İster bir grup çocuğa oyunculuk öğretiyor olun, ister öğrencilerinizin buzları eritmesine ve rahat bir performans sergilemesine yardımcı olmak için sadece bazı tiyatro oyunlarını kullanmak istiyorsanız, çoğu çocuğun bu türlerden gerçekten hoşlandığını hemen göreceksiniz. oyunların. En iyi yanı, öğrenciler değerli oyunculuk becerilerini öğrendiklerinin farkına bile varmayabilirler; sadece eğlendiklerini bilirler.
Temel Bilgiler
Bu oyunlar öğrencilerin sahnede rahat olmalarını sağlarken aynı zamanda onlara bazı temel tiyatro temellerini de tanıtıyor.
Sahne Yol Tarifleri
Temel sahne talimatlarını öğrenmek, eğer öğrenciler bir yapımda rol almaya devam ederlerse onlara çok fayda sağlayacaktır. Bu oyun için herkesin bir grupta merkezde durmasını sağlayın. İlk başta yavaş başlayarak temel sahne talimatlarını söyleyin ve ardından herkes sahnede dolaşana kadar talimatları daha hızlı verin.
İşte bir dizi örneği:
- Orta sahneye başla
- Sahne altına inin
- Sahnenin soluna git
- Sahneye sağa git
- Sahneye çıkın
- Sahne arkasına git
- Sola aşağı git
- Sağa git
- Sahnenin soluna git
- Sahne altına inin
- Orta sahneye dön
Herkes sahne yönleri hakkında iyi bir fikre sahip olduktan sonra, öğrencilerin teker teker "yönetmen" rolünü üstlenmelerine izin verin ve seyircilerden sahne talimatlarını söyleyin.
Projeksiyon
Sesini sahneye yansıtmak öğrenilen bir beceridir. Bu oyun basittir, harika bir buz kırıcı görevi görür ve öğrencilere seslerini izleyicilerdeki herkesin duyabileceği şekilde yansıtma konusunda pratik bir deneyim sunar.
Öğrencileri tiyatronun veya odanın arka tarafına oturtun. Bir öğrenci teker teker sahneye çıkacak ve gururla sahnenin ortasına doğru ilerleyecek, seyirciyle yüzleşecek ve "Benim adım (isim) ve ben bir aktörüm!" diye ilan edecek. Daha sonra öğrenci eğilip dışarı çıkarken diğer öğrenciler de alkışlıyor.
- Öğrencilere seslerini salonun veya odanın arka kısmına yansıtmalarını söyleyin. Bu numara tüm izleyicinin onları duyabilmesini sağlar.
- Öğrencilere yansıtmanın net ifadeyle birlikte yapılması gerektiğini ve yansıtmanın bağırmaktan farklı olduğunu öğretin.
- Öğrencilere yansıtma sırasında isimlerini söyleme pratiği yaptırın; Pek çok insan isimlerine o kadar alışmış ki sahnede açıkça söyleyemiyorlar.
- İzleyiciler arasındaki öğrencileri alkışlarıyla çılgına dönmeye teşvik edin. Bu, öğrencilerinizin aldığı büyük alkışların ilk tadı olabilir ve bazıları için bu, oyunculuğa devam etmeleri için ihtiyaç duydukları teşvik olabilir.
Heykeller
Karakterde kalmak genç oyuncular için zor olabilir, özellikle de oyunculuğu ilk kez öğrendiklerinde ve karakterizasyonu tam olarak anlamadıklarında. Bu oyun eğlenceli, rekabetçi bir oyun gibi görünebilir, ancak öğrencilere bir karakteri "kırmak" değil, onu üstlenmenin önemini öğretir.
- Öğrencilere sahnede bir yer seçmelerini sağlayın. Genel olarak oyunculukta öğrenilmesi gereken önemli bir ders olduğu için yüzleri seyirci alanına dönük olmalıdır.
- Öğrencilere heykel pozu vermelerini söyleyin. Asil bir heykel, aptal bir heykel ya da istedikleri türde bir heykel olabilirler. Gözleri açık şekilde ayakta durmaları gerekir (tabii ki göz kırpmayı da hesaba katarak).
- Herkes yerinde olduğunda heykel gibi donup kalmalılar. Artık taşınacak son kişinin kim olduğunu görmek zorlu bir hal alıyor. Öğretmen olarak sahnede dolaşarak, hareket ederek veya uyum sağlayarak karakterini bozan insanları ararsınız. Birini hareket ederken yakaladığınızda seyircilerin arasına oturur. Heykel olarak ayakta kalan son kişi kazanır.
Oyunun düşündüğünüzden biraz daha uzun sürdüğünü fark ederseniz, aptalca suratlar yapmaya veya çocukların karakterini bozmaya çalışmak için başka şeyler yapmaya başlayabilirsiniz.
Hikaye Anlatma
Hikaye anlatımı oyunculuğun önemli bir parçasıdır, özellikle de senaryonun olmadığı ve oyuncuların hikayeyi kendi kendilerine oluşturdukları doğaçlama peşinde koşmayı planlayanlar için. Ayrıca birçok öğrenci, kendi karakterlerini yaratmalarına izin verildiğinde biraz daha coşku ve coşkuyla hareket eder.
Günüm
Bu oyun bir hikaye anlatıcısına ve bir oyuncuya izin verir. Hikaye anlatıcısı sahnenin kenarında dururken oyuncu sahnenin ortasında yer alır. Hikaye anlatıcısı gününü yeniden anlatır; bu gerçek bir yeniden anlatım olabileceği gibi tamamen uydurma bir hikaye de olabilir. Oyuncu daha sonra hikayeyi anlatıldığı gibi canlandırıyor.
Öğrencilere, en basit hikayelerin bile doğru şekilde yapıldığında komik yeniden anlatımlara dönüştürülebileceğini gösterin. Örneğin, "Kahv altıda krep yedim" cümlesi, aktörün mide ağrısına neden olacak kadar çok krep yeme eylemini taklit eden pantomimine dönüşebilir.
Hikaye anlatıcısının diğer insanları hikayeye dahil etmesine izin vererek bu oyuna daha fazla oyuncu ekleyebilirsiniz. Örneğin hikaye anlatıcısı, daha sonra sahneye çıkan ve anne rolünü üstlenen başka bir aktörü işaret ederek "Sonra annem odaya girdi" diyebilir.
Beni Dinle
Sahne oyuncularının seyircinin dikkatini çekecek belli bir karizmaya sahip olması gerekiyor. Bu oyun öğrencilere izleyicinin dikkatini çekmek için seslerini, vücutlarını ve hikaye anlatma yeteneklerini kullanmayı öğretir.
- Bir kişi sandalyede oturuyor ve her iki yanında birer oyuncu duruyor.
- Yönetmen git dediğinde her oyuncu oturan kişiye bir hikaye anlatmaya başlıyor. Bu, oturan kişinin aynı anda iki farklı aktörden iki hikaye duymasıyla sonuçlanır.
- Oyuncular ilgi çekici hikaye anlatımları, vücut hareketleri ve ses tonlamalarıyla oturan kişinin dikkatini çekmeye çalışmalıdır.
- Yönetmen dur dediğinde oturan kişi dikkatini en iyi hangi aktörün çektiğini ve nedenini açıklar. Daha sonra o aktör oturma pozisyonunu alır.
Oturan kişinin kulağına bağırmamak, oturan kişiye dokunmamak gibi önceden bazı kurallar belirleyin. Bu oyun oldukça gürültülü olabilir, bu nedenle bunu aklınızda bulundurun ve yüksek seslerden veya yakınındaki insanlardan sorun yaşıyorsa öğrenciyi oturur pozisyona yerleştirmeyin.
Karakterizasyon
Bir karaktere bürünmek ve onu inandırıcı bir performansa dönüştürmek bazı öğrencilere diğerlerinden daha kolay gelebilir, ancak doğru becerilerle her seferinde daha da kolaylaşır.
İki Gerçek ve Bir Yalan
İzleyicileri söylediklerinizin doğru olduğuna ikna edebilmek, öyle olmasa bile oyuncular için önemli bir beceridir.
- Bir öğrenci sahneye çıkıyor ve kendisi hakkında üç beyanda bulunuyor. İfadelerden ikisi doğru, biri yalan.
- Dinleyiciler arasındaki öğrenciler hangi ifadenin yalan olduğunu tahmin ederler.
Bu, her üç ifadenin de inandırıcı olduğu ve yaygın bilgi olmadığı durumlarda en iyi sonucu verir. Görüş niteliğindeki ifadeleri kullanmayın. İşte iyi örnek olarak verebileceğiniz üç ifade:
- " Büyükbabamın göbek adı Henry."
- " Doğduğum gece kar yağıyordu."
- " Köpeğimin bir gözü mavi, bir gözü kahverengi."
Oyunculuk ve Tepki Verme
Genellikle gözden kaçırılan önemli oyunculuk becerilerinden biri de tepki verme becerisidir. Harekete geçmek bir şeydir, ancak öğrencilerin sadece bir sonraki cümleyi söylemeyi beklemek yerine, sahnede etraflarında olup biten diğer şeylere tepki vermeyi de öğrenmeleri gerekir.
Bu oyun için bir kişi kral, diğeri ise kraliçe olarak taçlandırılır. Geri kalan oyuncuların hepsi partiye giden insanlar.
- Oyunculara, kralın yardımsever ve sevilen, kraliçenin ise zalim ve nefret edilen biri olduğunu söyleyin.
- Oyunculara, kral onlara yaklaştığında rahat ve rahat olmaları, gülümsemeleri ve ona selam vermeleri öğretilmelidir.
- Kraliçe onlara yaklaştığında gerilirler, korkarlar ama yine de kraliçe olarak ona boyun eğmek zorunda kalırlar.
- Yönetmen git dediğinde herkes sahnede dolaşıyor, sanki bir partideymiş gibi birbirleriyle sohbet ediyor, kral veya kraliçe yanlarına geldiğinde gereksinimleri akılda tutuyor.
Bu, bir öğretmen olarak izlemesi özellikle eğlenceli bir oyun. Öğrencilerin bu oyuna ne kadar çabuk alıştıklarını ve senaryo olmadığında öğrencilerin karaktere bürünmelerinin ne kadar kolay olduğunu görünce şaşırabilirsiniz. Herkese hem kral hem de kraliçeyi oynama şansı tanıyın.
Röportaj
Bu, çocukların karakterlerini korumayı öğrenmelerine yardımcı olan başka bir oyunculuk oyunudur. Her öğrenciye, sahneye çıkıp harekete geçmeye hazır olana kadar açmayacakları katlanmış bir kağıt parçası verin. Her öğrenciye farklı bir kağıt verilir ve her biri, oynadıkları karakterde sıra dışı bir şeyler sunar. Örneğin:
- " Pantolonun yanıyor."
- " Hayaletleri görüyorsunuz."
- " Bir müzikalde olduğunu sanıyorsun."
- " Her cümleye 'Naçizane görüşüme göre' ile başlıyorsun."
Bir öğrenci sahneye çıkarken diğer öğrenciler seyirciler arasında medya görevi görüyor. Medya üyeleri sorular sormaya başlıyor ve oyuncuyla ilgili sıra dışı şeyin ne olduğunu çözmeye çalışıyor.
Oyuncu sadece karakter olarak sorulara cevap vermemeli, aynı zamanda olağandışı olanı da canlandırmalıdır. Örneğin pantolonu yanan oyuncu, yangını söndürmeye çalışırken sorulara aceleyle yanıt verebilir. Daha sonra neler olduğunu doğru tahmin eden medya üyesi sahneye çıkıyor.
Büyük Final
Öğrencilere normalde gerçek hayatta yapamayacakları şeyleri sahnede yapma fırsatı verin; böylece gerçek bir oyunculuk sevgisi geliştiren öğrencileriniz olması muhtemeldir.
Çığlık
Bu sahne basit: Bir aktör sahnede ölü gibi yatıyor, bu sırada başka bir aktör sahneye çıkıp cesedi buluyor ve ardından korkunç bir çığlık atıyor.
Öğrencilerinizin başlangıçta güzel, kan dondurucu bir çığlık atma konusunda endişeli olduklarını keşfetmeniz sizi şaşırtabilir. İlk başta gönülsüz bir çığlık atma ihtimalleri yüksektir. Aslında öğrencilere nasıl güzel ve yüksek sesle çığlık atılacağını göstermeniz gerekebilir. Onlara çığlığın arkasına biraz tutku katmanın sorun olmadığını gösterdikten sonra muhtemelen onlar da aynısını yapacaklardır.
Bu basit bir oyun ama inanılmaz derecede etkili. Öğrencilere, başka yerde yapmamaları gereken şeylerin sahnede yapılabileceğini öğretir. Yetişmekte olan birçok oyuncu için bu oyun özgürleştirici olabilir.
Tiyatro Ateşini Yakmak
Öğrencilere sahnenin başka biri olabilecekleri güvenli bir yer olduğunu öğretin. Seyirci önünde rahat olmayı öğrenen öğrenciler mutlaka profesyonel aktörler olmayabilirler ancak yetişkinlikte onlara kesinlikle fayda sağlayacak iki özellik olan özgüven ve dengeyi daha kolay aktaracaklardır.
